✿ -001- ✿

Jeśli tego chcesz, wynos się i nie wracaj. - krzyczał mój ojciec z dołu. Ja pakowałam w tym czasie wszystkie najpotrzebniejsze rzeczy do walizki. W tym czasie do pokoju weszła Ruth.
- Ej, znowu kłótnia?
- Wynoszę się z tego domu. Choćbym miała mieszkać pod mostem. - Powiedziałam, zamykając walizkę która ledwie się zamknęła. 
- Zabierz mnie ze sobą. - Oznajmiła Ruth ze nutą nadziei. 
- Przykro mi. - Odpowiedziałam. - Nie możesz ze mną iść.  jesteś jeszcze pod opieką moich rodziców. Jeśli ojciec zadzwoniłby na policję mogłoby dojść do tego, że Cię porwałam. 
- Proszę. W ogóle gdzie chcesz iść? Nie masz pieniędzy. 
- California.
- Gdzie? - Powiedziała, śmiejąc się. Widać było, że mi nie było do śmiechu więc po chwili znowu przybrała kamienną twarz. 
- Co? Wybieram się do Californii.
- mieszkamy w Dallas a ty chcesz wyprowadzić do Californii? Życzę powodzenia jeśli tam dotrzesz bez samolotu.
- O to się Ruth nie musisz martwić. Swoją drogą, mam już plan. - Powiedziałam puszczając jej oczko. wyszłam z pokoju i kierowałam się na korytarz. Mój ojciec oczywiście nie mógł powstrzymać się od głupich komentarzy. 
- Jeśli masz zamiar wyjść z tego domu, proszę bardzo. tylko potem nie dzwoń z płaczem do matki, że nie masz gdzie spać. I jeszcze jedno: Od dziś nie nazywaj się już moją córką. 
W tym momencie coś ukuło mnie w serce. Chcę się wyprowadzić i od razu mam się nie nazywać dzieckiem mojego ojca. On myślał, ze za szukać prace i zarabiać na dom a On ani centa się nie dołoży. Inni ojcowie pomagają swoim dzieciom, ale nie On.
Założyłam buty i z trzaskiem wyszłam na powietrze. Świeże powietrze. od dwóch dni nie wychodziłam nigdzie więc tego mi było trzeba. Jest lipiec więc słońce ogrzewało całe moje ciało. Kierowałam się w stronę pobliskiego parku gdy usłyszała krzyk Ruth.
- Demi zaczekaj! Idę z tobą.
- Co? Nie, nie możesz. Wracaj się rozumiesz? 
- Nie muszę. wygarnęłam temu debilowi ... znaczy twojemu ojcu co zrobił i powiedział  że jak jestem tak mądra mam wynosić się razem z tobą. Zadowolona? 
- Nie za bardzo. Jak chcesz. Ale pamiętaj, że jak przyniesiesz mi kłopoty to zostawię Cię i będziesz sama. Rozumiesz. Sama. 
- Okej. To gdzie idziemy?
- Nigdzie.  -Odpowiedziałam patrząc na zegarek w telefonie - Osiemnasta pięćdziesiąt pięć. 
- Jeszcze w domu mówiłaś, że lecisz do Californii a teraz twierdzisz, że nigdzie. 
- Oh Ruth, daj spokój. Potrzebuję czasu. 
- Czasu na co? - Odpowiedziała zaciekawiona wyciągając z kieszeni spodni swój malinowy błyszczyk.
- Zobaczysz .... 

***
Pierwszy rozdział za nami. Obiecuję, ze będą dłuższe ale chcę się dowiedzieć czy jest sens w pisaniu tego :) 
Zachęcam Was do czytani, komentowania i dodawania się do obserwatorów. 
Chcę Wam także powiedzieć, że:

• Po prawej stronie, zawsze będzie widnieć data kiedy ma pojawi się nowy rozdział lub przydatna dla Was informacja.
• Po lewej stronie możecie znaleźć mój prywatny Twitter lub ask. Możecie śmiało pytać.
• Po prawej stronie znajdziecie zakładkę z "Informowani" i "Spam". Resztę informacji znajdziecie w środku :)

To tyle na razie. 
Pa ♥